ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ (Έθιμο Πασχαλινό)
Την παραμονή του Λαζάρου τα μικρά κοριτσάκια τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου σ’ όλες τις πόρτες του χωριού.
Από μέρες πρωτύτερα ετοιμάζουν το λαζαράκι, όπου μ’ αυτά θα τραγουδήσουν και θα μαζέψουν αυγά και λεφτά.
Το Λαζαράκι γίνεται ως εξής: πάνω σε δύο ξύλα που τα δένουν σταυρωτά με λογιών λογιών κουρέλια, σχηματίζουν μια μεγάλη κούκλα με τα χέρια τεντωμένα στα πλάγια. Τη ντύνουν μετά με ένα ωραίο μωρουδίστικο φορεματάκι κι από πάνω τη ρίχνουν ένα όμορφο χρωματιστό κεφαλομάντιλο. Στολίζουν ακόμα, με διάφορα αγριολούλουδα ένα μικρό καλαθάκι, που κρατάει το κάθε κοριτσάκι στο αριστερό του χέρι ενώ με το δεξί του θα κρατάει το Λαζαράκι κάτω από το φουστανάκι του από το ξύλο που εξέχει.
Τραγουδούν έτσι όλο τον πρωινό της παραμονής σ’ όλες τις πόρτες μέχρι να γεμίσουν τα στολισμένα καλαθάκια τους αυγά, τα οποία θα βάψουν κόκκινα το Πάσχα.
ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ
«Λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» συνήθιζαν να λένε παλαιότερα, σε κάποια μέρη της Ελλάδας.
Οι γυναίκες ζυμώνουν ανήμερα το πρωί του Σαββάτου ειδικά κουλουράκια, τα οποία τα ονομάζουν «Λαζαράκια», «Λαζάρηδες» ή αλλιώς και «Λαζαρούδια». Στα «Λαζαράκια» δίνουν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά έχει η οικογένεια τόσους «λαζάρηδες» πλάθουν και στη θέση των ματιών βάζουν δυο γαρίφαλα.
Τα κάλαντα του Λαζάρου σε διάφορα μέρη της Ελλάδας
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια
ήρθ’ η Κύριακή που τρων τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μάνα σου από την Πόλη.
Σου’ φερε χαρτί και κομπολόι,
γράψε Θόδωρας, γραψέ Δημήτρης,
γράψε λέμονια και κυππαρίσι.
Οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε
δώστε μας και μας να τα χαρούμε
και του χρόνου να τα ξαναπούμε…
– Πού ’σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου.
– Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος.
Βάγια, βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρια, τον κολιόν
και την άλλη Κυριακή,
ψήνουν το παχύ αρνί.
